Από τις 12 έως τις 25 Σεπτεμβρίου έλαβα μέρος στο High School Students Internship Programme που οργανώνει το CERN κάθε χρόνο για χώρες- μέλη μαζί με άλλα 23 παιδιά από όλη την Ελλάδα. Ήταν μία μοναδική εμπειρία που δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ζούσα και που μακάρι να επιδιώξουν κι άλλα παιδιά στο μέλλον.

Όταν με ρωτούν για την εμπειρία μου εκεί, πραγματικά δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω. Αυτή είναι λοιπόν μία προσπάθεια να αποτυπώσω 2 εβδομάδες γεμάτες ενέργεια, χαρά και ενθουσιασμό σε ένα μόνο κείμενο.

Το CERN, το μεγαλύτερο ερευνητικό κέντρο σωματιδιακής φυσικής στον κόσμο, είναι μία τεράστια έκταση με πολλά διαφορετικά εργαστήρια, στα οποία εργάζονται κορυφαίοι επιστήμονες από όλον τον κόσμο. Επισκεφθήκαμε κάποια από αυτά, ανάμεσά τους και το πείραμα ALICE (A Large Ion Collider Experiment) που βρίσκεται περίπου 50 μέτρα κάτω από τη γη και αποτελεί μέρος του LHC (Large Hadron Collider), του μεγαλύτερου επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο. Ακόμη επισκεφθήκαμε το πρώτο Συγχροκύκλοτρο (τον πρώτο κυκλικό επιταχυντή), το Εργοστάσιο της Αντιύλης κ.α.

Σημαντικό κομμάτι του προγράμματος ήταν και οι ομιλίες που έγιναν από Έλληνες επιστήμονες και αφορούσαν την σωματιδιακή φυσική, την μηχανική, τους επιταχυντές και τις τεχνολογίες που τους αφορούν. Ήταν μία εξαιρετική ευκαιρία να επεκτείνουμε τις γνώσεις μας πέρα από αυτές του σχολείου και να έρθουμε σε επαφή με την φυσική όπως είναι σήμερα.

Φυσικά, η εκδρομή δεν θα ήταν η ίδια και δεν θα είχε τέτοια αξία αν δεν ήμουν μαζί με άλλα 23 παιδιά της ίδια ηλικίας με κοινά ενδιαφέροντα και την ίδια αγάπη για τις επιστήμες. Η παρέα μαζί τους έκανε κάθε στιγμή ξεχωριστή και σε κάθε περίπτωση είναι ο κύριος λόγος που δεν θα ξεχάσω ούτε ένα δευτερόλεπτο που πέρασα μαζί τους στο CERN.

Ίσως όλες οι επισκέψεις στο εξωτερικό, αλλά πόσο μάλλον μία στο μέρος που αποτελεί το κέντρο της επιστήμης (δηλαδή ενός κλάδου που αρκετοί σκεφτόμαστε και σαν επαγγελματικό προσανατολισμό) δίνουν την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με νοοτροπίες και βλέψεις που δεν μοιάζουν δυνατές στην Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί πως η ελληνική συμμετοχή εκεί ήταν απροσδόκητα μεγάλη και αυτό ήταν ένα από τα γεγονότα που με έκαναν να συνειδητοποιήσω πως δεν υπάρχουν όρια στους στόχους που θέτουμε, αρκεί να είμαστε διατεθειμένοι να τους κυνηγήσουμε, όπως μας συμβούλεψαν κι αρκετοί επιστήμονες εκεί.

Χριστίνα Ρούμπου (μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου στο 1ο ΓΕΛ Ναυπλίου)